Het onderwerp van dit boek is de beantwoording van de vraag waarom sommige mensen zoveel voor elkaar krijgen en anderen niet. In de afgelopen decennia stonden de individuele voorwaarden van succes: passie, inzet, talent en geluk, centraal. Maar in de huidige, snel veranderende wereld, volstaat dat niet meer. Onze kans van slagen is steeds meer afhankelijk van hoe we ons verhouden tot anderen. Daarbij onderscheidt Grant mensen die geven, mensen die nemen en mensen die matchen. Hij komt o.a. door de resultaten van diverse veldonderzoeken tot de conclusie dat de mensen die het meeste bereiken, gevers zijn. Is het allemaal zo simpel? En zo ja, voor wie dan? Het antwoord op de eerste vraag luidt: ja en nee. Grant waarschuwt dat geven tegelijkertijd krachtig en gevaarlijk is. In het eerste deel van het boek bespreekt hij de principes achter succes van gevers en hoe en waarom zij de top bereiken. Allereerst wordt ingegaan op welke unieke wijze waarop succesvolle gevers omgaan met interacties in vier verschillende domeinen: netwerken, samenwerken, mensen beoordelen en mensen beïnvloeden. Wat absoluut waardevol is, is de wijze waarop Grant in gaat op hoe je gevers, nemers en matchers kan herkennen. Gevers zijn mensen die anderen helpen zonder iets terug te verwachten. Nemers proberen zoveel mogelijk te krijgen van anderen. Matchers streven naar een zeker evenwicht tussen geven en krijgen. Een en ander is zo levendig en beeldend beschreven dat je je als lezer kunt voorstellen dat je dit zelf ook kunt beleven en realiseren. Althans als je ook bekend bent met of werkzaam bent in de wereld van managers, consultants etc. Dit deel van het boek is vooral een managementboek. Waarbij ik me afvraag in hoeverre deze voorbeelden in andere culturen dan de Amerikaanse, ook duurzaam en succesvol kunnen zijn. In het tweede deel van het boek verschuift de aandacht van de voordelen van het geven naar de nadelen ervan. Grant geeft ook aan hoe je de nadelen kunt ondervangen. Hierbij wordt nader ingegaan op de altruïstische benadering van het geven. Hiermee wordt bedoeld dat succesvolle gevers een goede balans hebben gevonden in de zorg om het eigen belang EN de zorg om het belang van anderen. Een ander belangrijk onderwerp is de kracht van krachteloze communicatie. Grant betoogt dat als gevers krachteloze taal gebruiken, ze ons laten zien dat ze het beste met ons voorhebben. Maar er is één rol waarin mensen de neiging hebben behoedzame taal te vermijden: leiderschap. Op de bladzijden 189-190 wordt een casus beschreven waarin een leidinggevende werd afgewezen voor een belangrijke, hogere functie. De reden hiervoor was dat hij te weinig voornaamwoorden van de eerste persoon enkelvoud zoals 'ik' en 'mij' gebruikte. Hoewel gebruik gemaakt wordt van dezelfde ingrediënten als in deel 1, is dit 2e deel niet alleen maar interessant voor managers. Maar voor een ieder die gever wil worden. Enorm inspirerend zijn 10 praktische acties die het sluitstuk van het boek vormen. Impact hebben, de daad bij het woord voegen, noemt Grant het. Een aantal van deze 10 acties zijn volgens mij ook voor iedereen toepasbaar. Ik ga in ieder geval een paar suggesties oppakken en in praktijk brengen. Resumerend: dit is een management-mensen boek. Dus zowel voor managers als voor ieder ander van wezenlijk belang. Ik plaats het op één lijn met Business spiritualiteit van Paul de Blot. Deze boekrecensie is mede mogelijk gemaakt door www.MissionLike.com
Recensie
Geven en nemen
Auteur Adam Grant is hoogleraar psychologie aan Wharton alsmede onderzoeker en docent. In zijn boek 'Geven en nemen' beantwoordt hij de vraag waarom sommige mensen zoveel voor elkaar krijgen en anderen niet. Hij komt tot de conclusie dat degenen die het meeste bereiken, gevers zijn. Voor mij is dit een management-mensen boek. Hoewel ik benieuwd ben hoe duurzaam deze theorie is in een andere dan de Amerikaanse cultuur.
Joep Vesters
|
6 november 2013