Terwijl ik dit prettig vormgegeven boek open, begint mijn verwondering eigenlijk al tijdens de inleiding en verantwoording. Huntink lijkt een bijzonder beeld te hebben van het werkveld van een professionele coach. Zo benoemt hij al op pagina 15 dat hij als beginnende coach in beginsel wegbleef van ‘gedachten en overtuigingen’. Vervolgens stelt hij dat de inzet van psychologische kennis in coaching een verdieping zou kunnen bewerkstelligen.
Eigenlijk degradeert de auteur het vak van coaches en wil hij kennis invoegen vanuit een volgens hem veel kennisrijker vakgebied: dat van de psychologie. Toch passen zijn definities en waarnemingen in mijn beleving op geen enkele manier in de structuren zoals vastgelegd door de EMCC en ICF (internationale coach federaties).
Feitelijk maken coaches en psychologen gebruik van dezelfde theoretische basis. Alle technieken en modellen die Huntink verder in het boek behandelt, zijn onderdeel van iedere professionele coach-opleiding in Nederland. Onderscheid wordt gemaakt tussen het tijdsbeeld van een werkgebied. Simpel gezegd gaat therapie over het ‘verleden’ terwijl coaching werkt in ‘de toekomst’. Zelfs dit primaire en algemeen omarmde onderscheid is in dit boek niet te vinden.
Ik ervaar dit boek als een werk van iemand die niet is ingevoerd in het vakgebied van coaching en niet als zodanig is opgeleid. Daaruit ontstaat een totaal overbodig boek dat open deuren intrapt en onjuiste definities hanteert om daar vervolgens ‘oplossingen’ voor te bieden. Het doet een coach absoluut niet ‘beter begrijpen’ wat hij/zij doet, maar toont slechts dat de auteur toe is aan gedegen scholing als coach.
Over Arvid Buit
Arvid Buit is executive coach en auteur van Wahlberg, Het verhaal van een CEO en Red de Alfawolf, Zachte leiders maken stinkende wonden. Hij houdt zich bezig met de ontwikkeling van topbestuurders en de ontwikkeling van het vakgebied coaching.
