Helder geschreven en overzichtelijk opgezet boekje. 'Klein receptenboek voor het nieuwe werken' maakt duidelijk hoe organisaties kunnen werken met onder andere ICT-technieken die bedoeld zijn om samenwerking, communicatie en kennisdeling te vergemakkelijken. Een grappige opzet van Roland Hameeteman, Gonny Vink en Ben Kuiken om te kiezen voor de vorm van recepten. Deze hebben afwijkende namen en benodigdheden als ingrediënten. Toch is het voor hen die ietsje meer diepgang willen, niet heel interessant of vernieuwend.

In de introductie beschrijven Roland Hameeteman, Gonny Vink en Ben Kuiken standaardzaken als missie en visie, maar dan compact en logisch verwoord. Een ander deel van de recepten hebben eigenlijk timemanagement als onderwerp. Efficiënter vergaderen door het doel van de meeting aan te geven, alleen aan een brainstorm mogen deelnemen als je die hebt voorbereid door jouw ideeën te formuleren en Outlook-agenda's delen zodat je van elkaar weet of je bereikbaar bent. Deze tips veronderstel ik, ondanks het feit dat het niet overal wordt gedaan, toch wel als bekend... Alhoewel er nog wel een leuke toevoeging bijzit om middels chatten op het werk ook direct je status aan te geven (afwezig, beschikbaar, etcetera).

Aan het einde van het boekje komen 'recepten' waarin de auteurs wel wat nieuwere adviezen geven. Zoals het recept over kennisdeling door gebruik te maken van een soort intern LinkedIn. Of videoflippen (een camera of mobiel waarmee je filmpjes kunt maken) omdat visueel beeld het meeste impact heeft. Ook online samenwerken door (deels) de ICT-veiligheid te verkleinen: hierdoor zijn bestanden en gegevens veel toegankelijker voor collega's. De opbrengsten van deze samenwerking winnen het misschien wel van het vergrote risico op veiligheid. Zelf verwachtte ik eigenlijk nog een receptje over hoe bijvoorbeeld binnen de organisatie om te gaan met (de steeds vaker voorkomende) tijdelijke zzp'er. Dat recept zat er helaas niet bij.

Wil je over 'het nieuwe werken' meer onderzoek en diepgang of hoopt u te lezen over mogelijke oplossingen bij struikelblokken, dan raad ik 'Klein receptenboek' niet aan.

Als je dit boekje echter leest als opfrisser en ideeënboekje, waarna je de recepten zelf verder uitwerkt, is het prima. Daarbij is het boekje overigens het meest passend voor organisaties waar kenniswerkers en 'niet-op-kantoor-werkende' medewerkers de overhand hebben. Maar het is eveneens stimulerend voor grote(re) organisaties die ervoor openstaan om op een manier te werken die past bij de huidige én aankomende werkende generatie.

Lekker hapje?

Ligt het nieuwe werken u zwaar op de maag, of krijgt u zelfs meer trek van de vrijheid die u als manager uw mensen geeft? Het Klein receptenboek voor het nieuwe werken helpt u in ieder geval op weg om de eetlust van het nieuwe werken op te wekken.

Roland Hameeteman van E-office schreef eerder het boek De kracht van mensen. Feitelijk was dat het voorgerecht en komt hij (samen met co-auteurs Gonny Vink en Ben Kuiken) nu met de volgende gang. Is dit het nieuwe boek het hoofdgerecht van Hameeteman of geldt het als amuse richting een veelgangendiner?

Het Klein receptenboek voor het nieuwe werken past wat smaak betreft in ieder geval bij ‘De Kracht van mensen’. Het borduurt voort op het thema van het nieuwe werken. Was deel één kennelijk goed te pruimen (het werd in ieder geval goed verkocht), deel twee smaakt niet minder. Maar toch vooral als amuse. Je moet het Klein Receptenboek niet –althans dat is te hopen – als het hoofdgerecht zien. Daarvoor is het te luchtig en te weinig een zwaar inhoudelijk managementboek. Maar het ‘hapt’ wel lekker weg.

De verhalen zijn goed en vlot geschreven en hoewel er 49 gerechten in staan (van Quiche Employé en Bordje Frisse Blik, tot Bouillon Personnel en Creativiteit op een bedje van zeekraal) wordt er nergens flauw of melig. Alle thema’s stemmen tot nadenken over het eigen functioneren van de hedendaagse manager. Van hoe hij visie ontwikkelt en creativiteit ontplooit, tot de manier van vergaderen, het managen van e-mail en het faciliteren van medewerkers die thuis werken. Steeds weer landt de vraag: hé, hoe doe ik dat eigenlijk? En kan dat niet slimmer?

De saus die over het boek is gegoten, heeft als hoofdingrediënt ‘vertrouwen’. Alles draait er volgens de auteurs om, dat je medewerkers vertrouwen schenkt. Anders kun je nooit overstappen op het nieuwe werken. Dat is eng weten ook de schrijvers, maar volgens het is er feitelijk geen keus: uiteindelijk moet iedereen overschakelen op het nieuwe werken. Aardig voorbeeld in het boek gaat over Unified Communications. Dat zijn poppetjes (rood, oranje en groen) die je op je PC aan kunt zetten. Zo kan ik als collega checken of ik iemand uit mijn netwerk kan storen (groen) of dat-ie druk is (rood). We vinden het in het hoofdstuk Communicatiepuree. En in Hippe Krieltjes lezen we dat we medewerkers vooral moeten aansporen tot creativiteit, maar dat we dat dan weer niet in strakke processen moeten stoppen.

Voor wie wil luisteren, staan er zo heel veel confronterende constateringen in. Want het nieuwe werken is nog helemaal niet zo nogal-wiedes zoals het lijkt. En beschouw het nieuwe werken zeker niet als ‘telewerken’. Natuurlijk, een thuis-PC en een mobiel is daarvoor noodzaak, maar er is zo veel meer. Mensen moeten toch echt periodiek elkaar op een kantoor ontmoeten, al kun je die zo veel handiger (en misschien wel kleiner) inrichten dan nu gebeurt. Hoe? Lees het in het dit boek. Het voorgerecht (‘De kracht van mensen’) smaakte al, deze amuse ook. Kijken wat driesterrenkoek Hameeteman nog meer in de aanbieding heeft. Of komt Michelin langs in het volgende boek en wordt hij meedogenloos afgestraft? Hameetman heeft als De Librije en Parkeuvel hoge verwachtingen geschapen voor een eventueel volgend literair gerecht.