Waar de 2cv nog altijd het symbool is van de progressieve intellectueel die naar Frankrijk tufte om daar rode wijn te drinken, is de Daf, die in dezelfde tijd zijn opmars maakte, tegenwoordig zo goed als vergeten. De Daf was een Nederlandse auto. Karakteristiek, een technisch hoogstandje, betaalbaar. Maar ook: een suf burgermansautootje, een ‘truttenschudder’.
De Daf vervoerde in een tijd van provo, Dolle Mina en ander revolutionair elan de burgerman en zeker niet de culturele voorhoede. Toch is aan de hand van het autootje een bijzonder verhaal over het naoorlogse Nederland te vertellen, over Nederlandse ondernemingszin, over de gewone man die zich opeens een eigen auto kon veroorloven.
Over hoe de mijnwerker verdween uit Limburg en fabrieksarbeiders uit Marokko werden gehaald. Maar ook hoe een onderwijzer uit Maastricht zijn zoon met een nieuwe auto de grote wereld in stuurde. In De Daf van mijn vader vertelt Thomas Vaessens het verhaal van het iconische voertuig in een rumoerige tijd.
