Wat ik in mijn leven ervaar is dat het verwerven van vrijheid om te bewegen, vrijheid om te praten, vrijheid om te beslissen door vele factoren beïnvloed wordt. De vraag kan gesteld worden of onze autonomie als persoon om te beslissen, te spreken en te bewegen een illusie is. Vraag is daarenboven wat een groep, een bedrijf of een organisatie erbij te winnen heeft wanneer meer mensen vanuit hun eigenheid en autonomie zouden bijdragen aan de kracht en de richting van de groep, bedrijf of organisatie. Waar bedreigen we elkaar? Waar ondermijnen we mekaar? Waar halen we de kracht zelf uit onze groep of bedrijf? Hoe spelen we op elkaar in en is dat dan ten goede van het groter geheel? Wanneer kijken we collectief de verkeerde richting uit zoekend naar een verklaring waarom zaken moeilijk gaan of resoluut fout aan het gaan zijn?
Professionele tocht
Ik ben door mijn reeds 30 jarige professionele tocht doorheen kleine en grote organisaties in Europa, Amerika en Azië helemaal overtuigd geraakt dat we met zijn allen meer factoren voor winst en verlies, van geluk en ongeluk, van welzijn en stress zelf in handen hebben dan we graag toegeven. Wat ik wél heb moeten ervaren, is dat over de eigen rol als leider en de rol van de groep quasi geen bewustzijn is en dat daarover bijna geen pragmatische kennis te vinden is. Daarom ben ik de laatste jaren van groep naar groep uitgenodigd om de ervaring van deze blinde vlek helder en scherp te zetten.
Splitsingen
Vele directieteams, projectgroepen, afdelingsteams hebben doorheen deze sessies ervaren hoe snel er ‘splitsingen’ in onszelf ontstaan tussen wie we echt zijn en wat we tonen. Splitsen om te overleven. Splitsen om te conformeren. Splitsen om geen spanningen te activeren. Elke splitsing betekent altijd het verlies aan intelligentie, aan creativiteit, aan humor, van wijsheid, van kritische stemmen. ‘Het geheel is meer dan de som van de delen’, blijkt in de meeste functionele groepen niet waar te zijn. Doorheen deze ervaring gaan, kan pijnlijk en confronterend zijn. Voordeel is dat ervaring beklijft. Het inzicht zet onomkeerbare denkpatronen in gang. Dat is wat ik altijd beoogd heb. Geen theorie, wél de beklijvende ervaring en de moed om te kijken.
De kern van leiderschap
Wat ik doorheen mijn werk vaststel, is dat persoonlijke ontwikkeling té weinig op de agenda staat van vele gezagsdragers. Nog te veel leiders zie ik aan de slag zonder enig bewustzijn over wat hen drijft vanuit het eigen verleden. Bewijsdrang op intellectueel of financieel vlak, op sociaal niveau, op emotioneel vlak, op ambitie kent bij velen zijn oorsprong niet. De schade die dit blinde patroon kan aanrichten aan zichzelf, aan de directe gezinsomgeving, aan het eigen team en aan het eigen bedrijf kent bijna nooit een eerlijke evaluatie. De vrijheid en veiligheid om daar naar te kijken maakt vrij. De moed om daar lessen uit te trekken doet groeien. Daar zit de kern van leiderschap. Met mijn boek wil ik de hand reiken aan de brede groep mensen die het leven van anderen willen leiden of begeleiden en die hun inzichten en bewustzijn willen verdiepen. Ruimte nemen voor jezelf in deze reflectie maakt dat je ook je omgeving een grote dienst bewijst. Is dat geen leiderschap?
Mijn groepsgerichte begeleiding heeft gewerkt maar gaat traag. Op die manier zijn nu amper 30.000 deelnemers door de ervaring gegaan. De reden dat ik Dansen naar vrijheid geschreven heb, is vanuit de vraag van vele deelnemers om mijn ervaringen eindelijk in boekvorm neer te schrijven om vandaaruit het bewustzijn op de rol van leiders en groepen te versnellen.
