Paulien Assink straalt een rotsvast vertrouwen uit als ze vertelt over haar idealen: ‘Ik wil zo veel mogelijk omgevingen creëren waarin mensen bij hun authentieke leiderschap kunnen komen en het leven van hun dromen kunnen gaan leiden en zo bijdragen aan een betere wereld.’ Assink creëert deze omgevingen en coacht en begeleidt leiders. Op basis van deze ervaring gaat ze binnenkort een school oprichten om mensen op te leiden die CALL-programma’s kunnen begeleiden. CALL staat voor de Community for Authentic Leadership and Learning, waar inmiddels een paar honderd leiders deel van uitmaken. Ook haar goedlopende boeken blijken verrassend goed bij te dragen aan het realiseren van haar missie.
Boeken over schoonheid
Paulien Assink ontvangt me in haar huis met een prachtige tuin waarin het tuinhuisje met haar werkkamer staat. Het is een heerlijke plek die rust uitstraalt, net zoals Assink zelf ook een ongelofelijke rust uitstraalt als ze vertelt over haar leven, haar werk en de boeken die ze leest. ‘Mijn boekenkasten laten veel aspecten zien van wat mij raakt en weerspiegelen de thema’s die ik aan het onderzoeken en verkennen ben. Het spirituele, mentale, emotionele en fysieke komt terug in mijn boekenkasten. Het zijn boeken die gaan over de schoonheid van het leven. De boeken die ik lees gaan altijd over mensen die het zelf gedaan hebben, mensen die weten waarover ze schrijven. De auteur moet daarbij bij voorkeur zijn kwetsbare kant laten zien; niet alleen het mooie verhaal, maar het vallen en opstaan zoals het in het werkelijke leven is.’
‘Ik vind het heel moeilijk om boeken weg te doen, daarom bewaar ik ook oude boeken van bijvoorbeeld de studentenbeweging die een emotionele waarde voor mij hebben. Ik vind het zo’n rijkdom om een heleboel boeken om mij heen te hebben, hoewel ik ze lang niet allemaal gelezen heb. Veel boeken scan ik of ik lees er af en toe stukken uit. Veel boeken raken me te weinig om ze helemaal te lezen. Echt goede boeken zijn boeken die me diep raken, die me bij blijven en waar ik in de praktijk iets mee kan. Boeken waar ik me heel erg mee verbonden voel, zijn bijvoorbeeld de boeken van Sri Aurobindo, Mirra Alfassa (ook wel bekend als ‘De Moeder’), en van Jiddu Krisnamurti. Ook ‘Synchronicity’ van Joseph Jaworski heeft me destijds echt geraakt, dat heb ik letter voor letter gelezen.’
Harnas en calling
Assink werkt bij Twynstra Gudde waar ze de CALL-programma’s heeft opgezet en als reisleider heeft begeleid. Ze gaat binnenkort de stap zetten om als ondernemer zelf verder te gaan. Assink licht toe: ‘De fase waar ik nu in zit, de fase van de herfst tussen je 50ste en 75ste levensjaar, is eigenlijk de kroon op je leven. Het is een fase waarin je zelf veel te geven hebt, het niet meer zelf hoeft te doen, maar er kunt zijn voor anderen, voor de volgende generatie. Dat voel ik nu heel sterk. De school die ik, samen met mijn partner Hein Gubbels, aan het opzetten ben, past daar heel erg bij. Ik heb zelf een jaar of tien leiding gegeven bij de overheid en in het bedrijfsleven. Ik weet waar ik het over heb, ik weet wat machtsmisbruik en pootje lichten is, ik weet wat het is om als eerste vrouw in een mannencultuur te werken, maar ook wat het is om in een vrouwencultuur te werken. Ik heb grote transformatieprogramma’s begeleid bij internationale klanten en ik heb directies begeleid. Vervolgens heb ik in de consultancy gezeten en leiderschapsprogramma’s opgezet die gaan over mijn levensmissie om meer authentiek en verantwoord leiderschap in de wereld te brengen, te beginnen bij jezelf.’
‘Nu zit ik in de fase waarin ik mensen wil leren om anderen te coachen op een zodanige manier dat ze niet alleen maar mentaal aan het coachen zijn, maar mensen daarnaast ook spiritueel, emotioneel en fysiek zodanig begeleiden dat ze het beste in zichzelf leren kennen en inzetten. Mijn partner en ik leren hoe je een groep mensen zodanig door een transformatieproces kunt laten gaan dat ze vrienden voor het leven worden en dat er een leiderschapscirkel ontstaat waarin ze echt alles kunnen delen. Hierdoor wordt er veel meer mogelijk in de dagelijkse realiteit. Mensen verlangen naar verbinding en contact, dus als je mensen in een situatie brengt die natuurlijk voor ze is, leren ze hun calling te ontdekken en hun droom te leven. In zo’n situatie zitten ze niet alleen in hun hoofd, maar worden ze door iemand die ze vertrouwen uitgedaagd om te vertellen waar het echt over gaat. En ze leren hun harnas af te werpen. Je harnas is alles wat je beperkt en je leven zwaar en moeilijk maakt en wat je in feite minder laat zijn dan wie je echt in je diepste wezen bent. Ik weet inmiddels dat ieder mens een harnas heeft; het zijn belemmerende overtuigingen die mede zijn ontstaan doordat wij in een cultuur zijn opgegroeid waarin je hoofd veel belangrijker is dan je lijf, je gevoel en je ziel. Daar heb ik ook tikken van meegekregen en er met vallen en opstaan lering uit getrokken.’
‘Eén van mijn harnassen was bijvoorbeeld dat ik geen schrijver ben; wie ben ik om een boek te schrijven? Als ik er niet voor was gevraagd, was ik zelf niet zo snel op het idee gekomen. Ik had me vooraf ook niet gerealiseerd dat een boek schrijven zo zou bijdragen aan het realiseren van mijn eigen calling, ik ben dan ook aangenaam verrast over het effect van het boek op mijn werk. Het draagt bij aan mijn eigen calling om omgevingen te creëren waarin mensen uitkomen bij wie ze in diepste wezen zijn met al hun schoonheid, kracht en liefde; hun authentieke zelf noem ik dat. Om van daaruit te zorgen dat we een betere wereld creëren in organisaties, want dat is hard nodig.’
Schrijven
De boeken die Assink schreef, spelen rond de vier dimensies van authentiek en verantwoord leiderschap: spiritueel, mentaal, emotioneel en fysiek. Daaromheen ontstond een ronde structuur van de niveaus persoon, groep, organisatie en wereld. Assink vertelt: ‘De basis van het verhaal van ‘Uit het harnas!’ is gebaseerd op een droom die ik achterin het boek heb opgenomen. Vervolgens ben ik die gaan invullen en al schrijvend gaan toetsen. Het eerste boek heb ik in een half jaar geschreven, nadat ik was benaderd door een redacteur van ‘Het’ ‘Financieele Dagblad’ die mij in contact bracht met uitgeverij Business Contact. Toen ik wist dat er een kans was dat het uitgegeven zou worden, was dat een enorme motivatie tijdens het schrijven. Na een half jaar kwam ik met het manuscript bij de uitgever en dacht ik dat ik klaar was, maar de reactie was: ‘Prachtig materiaal voor een boek!’ Dat was in eerste instantie een diepe teleurstelling. Ik heb toen geleerd dat er na het inleveren nog een heel proces volgt. Eén van de redacteuren, Pim van Tol, heeft mij daar fantastisch mee geholpen. Hij kijkt door een lezersbril en daar heb ik ongelofelijk veel aan gehad bij het verbeteren van het manuscript. Bij mijn tweede boek merkte ik dat ik al naar mijn eigen tekst kan kijken door zijn bril, ik voorzie al bij voorbaat waar ik de fout in dreig te gaan.’
Assink vertelt dat zij haar inspiratie krijgt tijdens vakanties, in de natuur of thuis onder de douche. ‘Maar meestal vallen ideeën me in rond 5 of 6 uur ‘s ochtends. Als dat gebeurt, sta ik op en schijf ik achter elkaar door, pagina’s lang, met mijn vulpen in een boekje. Ik heb inmiddels een hele trits van die mooie boekjes. Op dat soort momenten moet dat ei er even uit. Daarna is er weer ruimte voor een ander ei. Meestal is het allemaal wel gebaseerd op een basisidee dat ik heb. Later lees ik die boekjes allemaal door en dan plug ik stukken in het basisframe. Dan vult het zich als het ware op. Het proces is redelijk intuïtief. Wat er binnenkomt, wat er geschreven wil worden, komt niet van mij. Het wordt ingegeven door het leven, door wat ik meemaak, wat ik lees, door mijn intuïtie of door wat er binnenvalt. Soms ook omdat ik het bedenk, maar in dat geval is mijn schrijven minder goed dan wanneer het ‘s ochtends binnenkomt. En natuurlijk komt het via mij, ik weet heel goed dat wat ik schrijf is gekoppeld aan mijn ervaringen, maar toch heb ik het gevoel dat iets me soms overneemt. Zo ontstaan de beste teksten.’
Tijdsgeest
‘Uit het harnas!’ was twee maanden na verschijnen uitverkocht, terwijl het in die tijd behoorlijk bijzonder was om te schrijven over spiritueel leiderschap, zeker voor de doelgroep van een uitgeverij als Business Contact. Assink licht toe: ‘Ik schrijf sterk gekoppeld aan de tijdsgeest. Zeven jaar geleden had niemand het over authentiek leiderschap, daarna is er een hele trits boeken over uitgekomen. Dat geldt ook voor mijn recente boek ‘Samenspel – De kunst en praktijk van M/V leiderschap’ waarbij de man net zo goed uitdagingen heeft op dat terrein als de vrouw. Dat is ook niet eerder zo beschreven. Op de een of andere manier heb ik altijd wel een soort navelstreng naar die verhalen die er eigenlijk al zijn in de tijdsgeest, maar die ‘iemand’ nodig hebben om ze op te schrijven. Ik ben dan het kanaal, omdat ik in mijn leven het geluk heb gehad dat ik oneindig veel ervaring heb opgedaan. Door mijn reizen, door deel uit te maken van verschillende culturen, door mijn werk in de top van de business, bij de overheid en als actievoerder. Ik ken de wereld ook als je helemaal niets meer hebt. Ik heb veel dood en verdriet meegemaakt maar ook heel veel piekervaringen van grote schoonheid. Ik durf te zeggen dat ik oneindig gelukkig ben. Als ik nu overlijd, heb ik een waanzinnig leven gehad. Ik ken de liefde, de pijn van verlaten worden, op straat gezet worden en ga zo maar door, ik heb van alles meegemaakt. Dat vind ik op en top leven.’
‘Schrijven heeft mij geholpen te luisteren naar mezelf. Ik heb nog nooit zo’n geduldige luisteraar gehad als het lege papier en de computer met een leeg scherm. Eigenlijk heb ik vijf jaar geluisterd naar mezelf en naar wat er via mij naar buiten wilde komen. Soms was het een hele worsteling om het eruit te laten komen. ‘Uit het harnas!’ zegt heel veel over wie ik ben en ‘Samenspel’ ook. Schrijven is een proces van worden wie je bent, maar het blijft een aftreksel van het echte leven. Als mens proberen we woorden te geven aan zo’n oneindige schoonheid en potentie, maar ik ervaar dan toch een stuk machteloosheid. Het blijft toch altijd een slap aftreksel als je het bijvoorbeeld vergelijkt met de rijkdom van de natuur. Ik word me wel steeds bewuster van de effecten van mijn boeken op mensen, de enorme kracht van woorden. Hoe het mensen schijnbaar kan helpen – zo vertellen ze mij – in het pad dat ze lopen en de zusterschap die ontstaat als mensen zeggen: Jij hebt woorden gegeven aan wat ik denk of wie ik ben.’