Wel bieden zij de lezers met dit prettig leesbare boek(je) - dat meer inhoud bevat dan je zou verwachten wanneer je kijkt naar het aantal pagina’s - een verzameling leuke en noodzakelijke tools om leren leuker en effectiever te maken. Naast de tools wordt ook steeds de context beschreven: wat werkt er niet en waarom werkt het niet, wat werkt dan wel, hoe en waarom?
Een ervaren L&D-professional zal de theorie van No More Boring Learning al snel herkennen en dit boek vooral gebruiken als opfrisser. Voor een startende L&D-professional is dit boek een mooi startpunt om kennis te maken met alles wat wel (en ook wat niet) met leren te maken heeft. De transfer van training, dus dat wat na de training door de lerende geleerd moet zijn, is de rode draad in dit boek. Anders gezegd: hoe zorg je er als leerprofessional voor dat wat de lerende heeft geleerd ook daadwerkelijk in de praktijk gaat worden toegepast? Een onderwerp waar al veel over geschreven is en waar ik als onderwijskundige al veel over gelezen heb. Toch ben ik verrast door wat No more boring learning mij nog brengt. De combinatie van wetenschappelijk onderzoek in Jip & Janneke-taal verpakt met daarbij direct praktijkvoorbeelden hoe je het kunt toepassen maken, dit tot een heel praktische boek.
De auteurs zorgen ervoor dat het boek niet boring is. Het boek begint met het gegeven dat er geen inhoudsopgave is. En dat je mag spieken verderop in het boek als je wilt weten waarom iets wel of juist niet zo is. Ik houd me in en spiek niet, omdat ik me wil laten verrassen door het boek en de bedoeling van de auteurs.
Het boek begint met een uitleg over Mathilde die het leren kut vindt en hoe het spel Pokémon de oplossing lijkt te zijn om Mathilde weer enthousiast te krijgen over leren. De daaropvolgende introductie ‘breinkennis’ leest makkelijk weg en biedt de lezer inzicht in de basisbeginselen van effectief leren. Vervolgens wordt het leed en ongemak van traditionele bedrijfstrainingen uiteengezet, als opstap naar de rest van het boek waarin de auteurs vanuit de wetenschap verklaren waarom iets niet werkt, en wat dan wel zou werken. Vervolgens bieden de auteurs de lezer handreikingen in de vorm van direct toepasbare oplossingen. Aan de hand van wetenschappelijke inzichten over verschillende evaluatieniveaus, transfer, de training triage en de ‘vergeetcurve Ebbinghaus’ bespreken de auteurs hoe het leren in het bedrijfsleven echt leuk en echt efficiënt kan worden. L&D-professionals krijgen allerhande voorbeelden aangereikt om spannendere, leukere en efficiëntere trainingen te ontwikkelen en geven.
Het boek heeft dus geen inhoudsopgave maar geeft die ook helemaal niet nodig, het leest als vanzelf. De hoofdstukken gaan vloeiend in elkaar over en zijn los van elkaar te lezen. Elk hoofdstuk begint met een quote en korte introductie zodat je een beetje een idee krijgt waar de komende pagina’s je in gaan meenemen. En elk hoofdstuk eindigt met een summiere wrap-up als samenvatting.
Wellicht zou in een volgende druk achterin het boek een overzicht kunnen worden opgenomen welke hoofdstukken bruikbaar zijn wanneer je als lezer zoekt naar inspiratie voorafgaand aan de training, tijdens de training en na de training. Maar wellicht is dit niet meer dan een persoonlijke wens.
Een warme aanbeveling voor dit boek aan alle L&D-professionals, beginnend of ervaren. Dit boek gaat op mijn inspiratieplankje boven mijn bureau (ja, die heb ik echt), maar niet voordat ik het boek op reis heb laten gaan in mijn team, met daarin veel nieuwe collega’s, die met het lezen van dit boek in een nutshell worden meegenomen in de basisbeginselen van no more boring learning.
Tot slot hulde aan de auteurs van dit boek: het is ze gelukt om mij Pókemon op mijn telefoon te laten installeren. Iets waar mijn collega’s mij al jaren van proberen te overtuigen, maar niet is gelukt. Bakker en Hoogstraten verstaan de kunst van teach what you preach en hebben me ervan overtuigd dat Pókemon de overtreffende trap van No more boring learning is!
Over Amber Zwartbol
Amber Zwartbol is onderwijskundige (bij een overheidsinstantie).
