Generiek beleid en algemene maatregelen ten aanzien van employabiliteit, mobiliteit, levenslang leren en duurzame inzetbaarheid lijken in veel gevallen niet de gewenste vruchten af te werpen. Op organisatieniveau zien we dat belangrijke strategische vraagstukken als innovatie, wendbaarheid en 'organisational health'’ het moeilijk hebben. Dat komt in veel gevallen omdat de mensen stagneren. De auteurs geloven dat specifieke interventies voor het voorkomen en oplossen van stagnatie mogelijk en nodig zijn.
Voorkomen en aanpakken van stagnatie wordt om verschillende redenen steeds belangrijker om een hoge productiviteit te kunnen blijven behouden:
– In de kenniseconomie is de vakdeskundigheid van de professional het kapitaal en de motor van de organisatie
– Kennisontwikkeling gaat zo snel dat het risico op kennisveroudering toeneemt; professionals worden op steeds jongere leeftijd minder goed in hun vak
– De kans op stagnatie wordt verder vergroot door verplatting, horizontalisering en technologisering van onze organisaties. De daarvoor benodigde flexibiliteit van professionals om anders (samen) te werken, kost in toenemende mate moeite
– Duurzame inzetbaarheid is een strategisch (HR) vraagstuk geworden gegeven de vergrijzing van de beroepsbevolking en de steeds latere pensioenleeftijd.
Wat zijn dat nu eigenlijk professionals en hoe ontwikkelen zij zich? Waarin lopen professionals stagnatierisico’s en hoe kunnen die verkleind worden? Wat kan de organisatie doen om stagnerende professionals te helpen? Hoe creëer je een stagnatie-onvriendelijke organisatie? De antwoorden op deze vragen worden praktisch en modelmatig gepresenteerd, direct toepasbaar voor de HR-professional, consultant, manager en toezichthouder.
