Hoe krijg ik ze zover?

Essentie is dat de mens niet zo'n rationeel wezen is als waarvoor hij zich uitgeeft. Frank van Luijk staaft zijn betoog met de theorie van psychologen uit verschillende scholen. Dat is enerzijds verfrissend maar brengt anderzijds de lezer wellicht in verwarring. Want waarop moet hij zich baseren? Valt er wat te kiezen? Helaas wordt daarbij de structuur van de eerste hoofdstukken niet consequent volgehouden. Ik vond het juist zo'n leuke uitdaging om na de inleidende voorbeelden te raden bij welke stroming we uit zouden komen. Een punt van kritiek betreft de wijze waarop de auteur en passant uithaalt naar de goeroes en charlatans. Dat had van mij niet zo gehoeven. Niet omdat ik tot de soort zou horen waarop hij zijn pijlen richt. Nee het gaat om het feit dat hij deels in zijn eigen zwaard loopt (stereotypering) maar ook omdat hij de ene keer een nadrukkelijker beroep doet op de wetenschappelijke bewijsbaarheid (tests) dan de andere keer (o.a. Maslow, Herzberg). De Ratelbands van deze wereld zijn zeer wel in staat om zichzelf te gronde te richten. Alles bij elkaar toch een nuttige spiegel voor veel managers.