Regelingen voor collectieve schade

1 Inleiding 7

2 De huidige opstelling van de overheid en de reflectie daarop 9
2.1 De overheid hanteert geen beleidskader 9
2.2 Reflectie 12

3 Een beoordelingskader 19
3.1 Aangrijpingspunten in de wetenschappelijke literatuur 19
3.2 Restitutie, compensatie en erkenning 24
3.3 Excuus en collectieve vormen van genoegdoening 25
3.4 Het op een goede wijze betrekken van slachtoffers 27

4 Verschillende regelingen voor collectieve schade 29
4.1 Tweede Wereldoorlog 29
4.2 Aanvulling op het naoorlogs rechtsherstel 34
4.3 Geweld en zeden 44
4.4 Gevaarlijke arbeids- en leefomstandigheden 52
4.5 Rampen en calamiteiten 60
4.6 Onjuiste wetstoepassing en onrechtmatig handelen door de overheid 71
4.7 Internationale operaties Defensie 76

5 De regelingen samenvattend beoordeeld 81
5.1 Toename van regelingen 81
5.2 Ambivalente opstelling van de overheid na het optreden van collectieve schade 82
5.3 Geen algemeen kader voor het opzetten en uitvoeren van regelingen 83
5.4 De meest recente grootschalige regelingen worden werkendeweg uitgebreid 83
5.5 Uiteenlopende toezichtsrol van de overheid 84
5.6 Uiteenlopende procedures en uitkeringshoogtes 85
5.7 Meestal geen sprake van restitutie 86
5.8 Gehele of gedeeltelijke compensatie 86
5.9 De regelingen leiden lang niet altijd tot erkenning bij de slachtoffers 87
5.10 Het goed formuleren van een excuus is een opgave voor de overheid 87
5.11 Meestal krijgt erkenning een individuele invulling 88
5.12 Lang niet altijd slachtoffers betrokken 89

6 Regelingen voor collectieve schade
6 Aandachtspunten voor toekomstige regelingen 91
6.1 Een Kaderwet Collectieve Schade en Aanwijzingen voor de regelgeving 91
6.2 Uniformering van de regelingen en de uitvoering 92
6.3 Geef slachtoffers erkenning in de regelingen 92
6.4 Meer evaluatie van de regelingen nodig 93