Toen Asha ten Broeke moest kiezen tussen een carrière in de wetenschap of de journalistiek was de keuze snel gemaakt: ze is gaan schrijven en nooit meer opgehouden.
Meer over Asha ten BroekeDe Nieuwe Revu vroeg het zich al af: 'Hoe om te gaan met een intellectuele vrouw die een boodschap uitdraagt waar een kern van waarheid in zit, maar die we liever niet willen horen?'
Het is niet of ze het erom doet, maar op de een of andere manier is het vaak bonje als Asha ten Broeke wat schrijft. Of het nu om alledaags seksisme, obesitas, linkse politiek, neoliberalisme of feminisme gaat, er is altijd wel iemand boos. En dat terwijl Asha voornamelijk nieuwsgierig is.
Want waarom worden dikke mensen eigenlijk altijd zonder hoofd in de krant gezet? Waarom is roze voor meisjes en blauw voor jongens? Als alle politici zich druk maken over rechtse onderbuikgevoelens, wie luistert er dan naar linkse onderbuiken? Waarom was iedereen Charlie, maar niemand een bootvluchteling? Hoe kan het dat we zieke vrouwen minder serieus nemen dan zieke mannen? En waarom – waarom – wil neurobioloog Dick Swaab een prinsessenjurk voor Asha kopen?
Dus: calm the fuck down. Want al is dit boek een vat vol ongezouten, onvoorspelbare beschouwingen, ze zijn allemaal geschreven vanuit één vurige wens: een betere, rechtvaardigere wereld.
feminisme samenleving discriminatie politiek vrouwenrechten racisme lichaamspositief media immigratie intersectionaliteit polarisatie sociale media populisme stereotypering wetenschap objectificatie seksueel geweld vluchtelingen publiek debat identiteitspolitiek duurzaamheid beeldvorming neoliberalisme representatie maatschappijkritiek
