Wanneer bedachten jullie dit boek?
Vincent: Wouter had het idee. Dat legde hij een keer voor tijdens een koffiebreak bij onze toenmalige werkgever. En toen hebben we samen besloten dat idee in boekvorm te gieten.
Wouter: Het was eigenlijk meer een frustratie. Dat er zoveel ‘waar’ lijkt in managementland. De ene methode is nog niet in de markt geland of de andere komt alweer binnen. Management by objectives en by walking around kent iedereen wel, dat zijn ook redelijk uitgekristalliseerde methodes. Maar bij ‘management-by-remote-control’ kon ik m’n lachen toch niet onderdrukken. En dus ben ik methodes gaan verzamelen. Gewoon voor mezelf, zonder een duidelijk idee wat ik ermee wilde. Een jaar of vier later stonden wij bij de koffieautomaat en daar legde ik het voor. Ik kreeg te horen dat ik er een boek van moest maken. En Vincent zei: ‘ik kan goed schrijven en cartoons tekenen’. We zijn toen de kroeg ingedoken en gaan brainstormen.
Op basis waarvan hebben jullie methodes geselecteerd?
W: Het belangrijkste criterium dat we gehanteerd hebben, is dat we er niet een zelf verzinnen. In het boek hebben we de manager – het vakgebied – een spiegel voor willen houden en op die manier hebben het samengesteld. We hebben enkele serieuze methodes genomen en die serieus behandeld. Maar we hebben vooral gekeken welke niet serieus te nemen zijn en daar hebben we juist een niet-serieuze draai aan gegeven.
Je hebt in Nederland tegenwoordig een hele school van auteurs die anti-management zijn. Is management in jullie ogen een overschatte bezigheid?
V: Nou, we zijn niet per definitie anti-management. We zijn meer anti de wijze waarop dat vakgebied – want het is in onze ogen wel degelijk een vakgebied – wordt ingevuld door alles en iedereen.
Te veel ruis? Te veel lawaai? Te veel mensen die menen de waarheid in pacht te hebben? Wat is precies het bezwaar?
V: Er is ooit een basis bedacht, en iedereen is vanuit die basis gaan werken en eigenlijk alleen maar gaan toevoegen. Er is nooit es gedacht van: wat voegt deze theorie nou eigenlijk toe? Alles is waar, het ene puzzelstukje is nog niet op zijn plaats gevallen of er volgt weer een nieuw...
En ze schrijven er altijd een boek over...
V: Ja, boeken die zijn gebaseerd op succesverhalen...
In plaats van over hoe je een bestaande theorie goed uitvoert, bijvoorbeeld...
W: Het is veel lucratiever om gewoon een nieuw boek in de markt te gooien voor eigen commercieel gewin, dan om een bestaande methode te falsificeren of daar de nuances in aan te brengen. En dat is met name wat ons tegenstaat.
Het boek eindigt een beetje als een studentikoze grap. Maar wat willen jullie de lezer meegeven?
W: Dat studentikoze is de stijl die we gekozen hebben en we hopen ook dat managers die het boek lezen er zo naar kijken. Van: ‘Wat ben ik nou eigenlijk aan het doen? Met steeds een nieuw seminar, een goeroe of een boekje dat ik aanschaf. Ik denk dat het belangrijk is dat mensen kritisch nadenken over de vraag: hoe wil ik zijn als manager, wat wil ik doen en wat moet ik doen? En dat ze vervolgens nagaan: wat van die nieuwe stijl of methode past dan in hoe ik als manager wil zijn? Als ze zo kijkend besluiten dat iets niet bij ze past, dan denk ik dat ze al een redelijke stap hebben gezet. En we hebben er inderdaad voor gekozen om dat vooral op wat wij een hele leuke, humoristische manier vinden, in te steken.
Over Pierre de Winter
Pierre de Winter is freelance journalist.
