Leiderschap en HRM komen steeds verder van elkaar te staan. Juist een goed leidinggevende is wars van de klassieke HR-instrumenten, omdat deze eerder als beperkend dan als stimulerend worden ervaren. In de afgelopen jaren zijn we overgeorganiseerd geraakt als het gaat om HR-instrumenten en is alles in lijn met de output gedachte gestroomlijnd. Formele functiebeschrijvingen, key performance indicatoren en beoordeling- en beloningssystemen zijn een ecosysteem op zich geworden. Te vaak worden ze beschouwd als doel in plaats van middel en sluiten ze niet aan op de werkelijke wensen van de leidinggevende en zijn medewerker, namelijk; in beweging zetten, ontwikkelen, passie, creativiteit en benutten en waarderen van talenten. Natuurlijk, een hoog rendement is een goed streven, maar de weg daar naar toe moet niet ten koste gaan van het creatief vermogen van de organisatie en de authenticiteit van de medewerker. Dat een succesvolle organisatie niet gepaard hoeft te gaan met een strakke regie en een overgeorganiseerd HR-instrumentaria, bewijst het boek "Waarderen van Talent: belonen van competenties".
